We kwamen een interessant onderzoek (masterthesis) tegen van Lieke Verhoofstad met als hoofdvraag:
“Welke factoren beïnvloeden de ontvankelijkheid van patiënten bij het opvolgen van zelfzorgadvies van een meldkamercentralist ambulancezorg?”
Nieuwe urgentie-indeling C1 en C2
De meldkamer gaat ook triage toepassen bij de meldingen of is hier al mee bezig. Het delen van zelfzorgadviezen wordt tot op heden nog nauwelijks gedaan door de meldkamercentralist, omdat de patiënt veelal wordt doorverwezen naar de huisartsenspoedpost. Dit gaat veranderen:
“De C1- en C2-urgenties zijn toegevoegd om de minder urgente hulpvragen beter te kunnen indelen. Bij beide urgenties wordt dan ook geen ambulance ingezet. In het geval van een C1-urgentie wordt de beller doorverbonden met bijvoorbeeld een huisarts, wijkverpleegkundige of de acute GGZ. Bij de C2-urgentie wordt zelfzorgadvies gegeven aan de beller.”
Op zoek naar geruststelling
Lieke Verhoofstad komt o.a. tot de conclusie dat patiënten vooral op zoek zijn naar geruststelling. Het gaat hierbij om mensen die een ambulance hadden gevraagd.
Beeldbellen is ook een manier om mensen het idee te geven, dat ze gezien worden. Letterlijk. Figuurlijk kan het “zich gezien voelen” ook bereikt worden door middel van foto en video. Na geruststelling en een luisterend oor staan mensen ook meer open voor een zelfzorgadvies. Het kunnen nasturen van het gegeven zelfzorgadvies met link naar Thuisarts zorgt er ook nog eens voor dat patiënten het adies later nog eens rustig terug kunnen lezen. Win-win!
Laat Sendi nou alles bieden wat er nodig is. Nou ja, behalve dan de kennis van de professionals op de meldkamers.
Korte samenvatting:
Zelfzorgadvies door meldkamercentralisten wordt momenteel zelden gegeven, een taak die nu voornamelijk door huisartsen of huisartsenposten wordt uitgevoerd na doorverwijzing van de centralist. De zogeheten C2-urgentie, waarbij de centralist de patiënt een zelfzorgadvies geeft, wordt binnenkort geïmplementeerd in het urgentiesysteem van alle Meldkamers Ambulancezorg (MKA). Voor een succesvolle implementatie is het essentieel dat patiënten het zelfzorgadvies daadwerkelijk opvolgen. Deze studie onderzoekt daarom de factoren die de ontvankelijkheid van patiënten beïnvloeden om zelfzorgadvies van centralisten van de MKA op te volgen, vanuit zowel medisch als communicatief perspectief. Er zijn negen semigestructureerde diepte-interviews afgenomen met patiënten uit de regio Brabant MiddenWest-Noord. Deze patiënten zijn allen in de periode mei 2023 – april 2024 in contact geweest met de ambulancedienst en zijn niet vervoerd naar het ziekenhuis. Data uit de interviews zijn middels een thematische analyse geanalyseerd, waarbij vijf belangrijke factoren naar voren kwamen die de ontvankelijkheid van patiënten om zelfzorgadvies op te volgen beïnvloeden: individuele waarden en behoeften van patiënten, het gedrag van de centralist, individuele zorgen, visueel contact en de sociale omgeving. Resultaten van deze studie benadrukken dat patiënten vooral gerustgesteld willen worden. Dit kan op verschillende manieren worden bereikt, zoals onder andere door zorgvuldig vragen te stellen, een rustige houding aan te nemen, expertise uit te stralen, visueel contact (bijvoorbeeld via beeldbellen) en voldoende tijd voor de patiënt te nemen. Deze bevindingen bieden handvatten voor het verbeteren van de communicatie tussen centralisten en patiënten, met als doel de acceptatie van het zelfzorgadvies te vergroten.
Bron: https://studenttheses.uu.nl/handle/20.500.12932/46978
